محسن تنابنده در پنجاهمین برنامه‌ی اینترنتی سی‌وپنج در پاسخ به سوال‌های فریدون جیرانی از روزهای ورودش به سینما، معیارش برای انتخاب نقش‌ها و مشکلات ساخت فیلم کمدی در ایران گفت. محسن تنابنده که این روزها مشغول بازی در سریال «علی‌البدل» است، به دعوت جیرانی به استودیوی برنامه‌ی «سی‌وپنج» آمد و خبر از پخش سریال «علی‌البدل» در روزهای نوروز داد.به گزارش خبرنگار فیلم‌نت نیوز: فریدون جیرانی گفت‌‌وگویش با محسن تنابنده در برنامه‌ی این هفته‌ی «سی و پنج» را با کودکی تنابنده شروع کرد. تنبانده گفت که متولد سال ۵۴ و دومین فرزند یک خانواده‌ی نه نفره است. تنابده درباره‌ی آشنایش با سینما گفت: «خاطراتم بیشتر به دوران بازیگری در تئاتر می‌گذرد. هشت سالم بود که برای بازی در تئاتر مدرسه داوطلب شدم. نقش کرم دندان را داشتم. قرار بود در نمایش روی من مسواک کشیده شود و من بمیرم. اما لباسم بسیار گرم بود. گرمازده شدم و روی سن غش کردم و همه فکر کردند نقشم را زودتر اجرا کردم.»تنبانده ادامه داد که بعدها به همراه برادرش به سینما می‌رفتند و فیلم‌های زیادی را روی پرده‌ی سینما دیده است. او ادامه داد: «فیلم «بایکوت» محسن مخملباف را بیشتر از ده بار دیدم. علاقه‌ام به بازیگری از هنرستان شروع شد و دلم می‌خواست روزی جمشید هاشم‌پور شوم. آن‌ روزها برای دیدن یا تمرین تئاتر به کانون حر می‌رفتن و به کمدین شدن فکر نمی‌کردم. کمدین‌های سینما و تلویزیون در آن زمان اکبر عبدی و علیرضا خمسه بودند. ابتدا کارهای اکبر عبدی را به صرف کمدی بودن می‌دیدم و امروز فکر می‌کنم او یک هنرپیشه‌ی کامل است.»برنده‌ی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد بیست‌و‌هشتمین جشنواره‌ی فیلم فجر درباره‌ی بازیگر شدندش گفت: «فارغ‌التحصیل بازیگری از دانشکده‌ی هنر و معماری هستم. محیط دانشگاه بیشتر جنبه‌ی دورهم بودن و تئاتر دیدن داشت. از بین تئاتر‌هایی که دیدم کارهای قطب‌الدین صادقی و داود میرباقری تاثیر زیادی روی من داشتند. اولین کار جدی تئاترم «جریان عصبی» به کارگردانی حسن وارسته به دوران قبل از دانشجویی بر‌می‌گردد. به خاطر بازی در آن تئاتر بهترین بازیگر جشنواره‌ی تئاتر دانشجویی شدم. تئاتر در دوران دانشجویی جدی‌تر شد. نوشتن را همان روزها با نمایشنامه‌های تک پرسوناژ شروع کردم. اولین تجربه‌ام در تئاترشهر تئاتر «۳۱/۶/۷۷» به کارگردانی علیرضا نادری بود و با آن اجرا بازیگر سال تئاتر شدم. اولین کار سینمای‌ام بازی درفیلم «دانه‌های ریز برف» ساخته‌ی علیرضا امینی بود. چند سال بعد فیلم‌نامه «چند می‌گیری گریه کنی» را به مبلغ سه ملیون تومان به حسن توکل‌نیا دادم. ایده‌ی فیلم‌نامه اتفاقی و از روزنامه به ذهنم رسید و سیمرغ هنر و استعداد و خلاقیت را برای آن گرفتم. درواقع به دلیل اینکه به من نقش نمی‌دادند تصمیم گرفتم بنویسم. اولین نقشی که دوستش داشتم در فیلم «چند کیلو خرما برای مراسم تدفین» بود. تورج اصلانی ایده پرداز اولیه‌ی «پایتخت» بود، بعد از رد شدن فیلم‌نامه در تلویزیون آن را بازنویسی کردم و خشایار الوند هم به ما پیوست و با سیروس مقدم فیلم را ساختیم. انتخاب بازیگر و بازیگردانی هم به من سپرده شد. بعد از «پایتخت۱» به ساخت فیلم سینمایی «پایتخت» هم فکر کردم.»بازیگر سریال «پایتخت» ادامه داد: «همه‌ی فصل‌های «پایتخت» برای بار اول رد شدند. برای فصل پنجم به دلیل تغییر مدیریت در صداوسیما و مشکلاتی که بود، دیگر بحث ساخت آن مطرح نشد. ما سال‌ها به دنبال ساخت نسخه‌ی سینمایی «پایتخت» بودیم. متاسفانه تلویزیون سعی می‌کند با تکنیک‌های غیراخلاقی آدم‌های خودش را نگه دارد و سر «پایتخت» هم همین کار را کردند و گفتند یک قسمت دیگر بسازید تا ما پولتان را بدهیم. البته هنوز نداده‌اند و من به شخصه گذشت کردم.»جیرانی از فیلم «گینس» گله می‌کند که بلوجود قابلیت‌های تنابنده توقع مخاطب را از کمدی برآورده نکرد. او در پاسخ اعتراف کرد: «مشکل نداشتن تجربه‌ی کارگردانی بود. عجله کردم و حرفه‌ای برخورد نکردم. نمی‌خواهم اشتباهم را تکرار کنم. حالا دو فیلم‌نامه را درنظر دارم که شاید سال آینده به ساختن آن‌ها فکر کنم.»جیرانی از سینمای کمدی ایران پرسید و تنابنده پاسخ داد: «مهمترین معضل ساخت فیلم کمدی فیلم‌نامه‌های این ژانر است. مشکل این‌جا است که باوجود ذوق و سلیقه‌، نویسنده‌های نمی‌توانند سمت مباحثی مثل سیاست، مذهب یا مشاغل بروند. از معدود نمونه‌های موفق این نوع طنز «مارمولک» است.»به نظر تنابنده کمدین موفق در ایران به معنای واقعی وجود ندارد. ممیزی و محدودیت در خلق پرسوناژ وجود دارد و نمی‌توان توقع کمدین خوب داشت. البته به نظر او «پایتخت» این پتانسیل را داشت و درباره‌ی تلویزیون گفت: «این مشکلات را در هزار ضرب کنید می‌شود مشکلاتی که ساخت یک مجموعه‌ی تلویزیونی طنز دارد.» او ادامه داد بعد از ریاست عزت‌الله ضرغامی تلویزیون هنوز خودش را پیدا نکرده و مسئولان سواد آکادمیک در این زمینه را ندارند و کمدین‌هایی مانند رضا عطاران و مهران مدیری را ترد می‌کند.بازیگر سریال «پایتخت» درباره‌ی بازی و کار عطاران و مدیری گفت: «نوع کار‌های مدیری فانتزی و سبک کاری من و رضا عطاران رئال‌ است. کارهای عطاران بیشتر لحظه محور هستند تا قصه محور. خودم هم سعی می‌کنم هر دو را رعایت کنم.»سوال بعدی فریدون جیرانی درباره‌ی تغییرات اخیر وزارت ارشاد بود و تنابنده گفت: «یاد گرفتم تقاضایی نداشته باشم. اما جدا از سیاست‌گزاری‌ها مشکل سینما درونی است. شاید سینما نسبت به سال گذشته بهتر شده‌ باشد ولی باز هم همان انتقادها وجود دارد. نکته‌ی دیگر نقد‌های کوبنده درباره‌ی بعضی فیلم‌ها است. به نظرم اول مخاطب باید به سینما بیاید بعد سلیقه‌اش تغییر کند. بعضی نقد‌ها باعث دعوای خانگی در سینما می‌شود. شاید مناظره‌های سیاسی دو کاندیدای ریاست‌جمهوری سال ۸۸ و رفتارشان و حمله‌هایی که روی آمتن تلویزیون به هم کردند، در سطح جامعه رواج یافت و سینماگر با سینماگر و مردم با مردم هم چنین رفتاری کردند. مردم دیدند در بلندترین مرتبه‌ی سیاسی رفتارهایی در نازل‌ترین شکل اتفاق می‌افتد. این رفتار به نقد هم سرایت کرد و در بخشی از نقد جز فحاشی هیچ چیزی نمی‌بینیم.»بازیگر سریال در حال ساخت «علی‌البدل» گفت: «ما یک سفر می‌رویم و شلوارک می‌پوشیم و بعد همه می‌گویند شما الگوی جامعه هستید. اگر به الگوسازی است کسی که قرار است رئیس‌جمهور شود و وهله‌ی اول باید الگو باشد. من نهایتا یک بازیگر هستم.»در ادامه جیرانی بحث را از سیاست به سینما بر‌گرداند و تنابنده از خاطرات «سنت پترزبورگ» گفت: «به زور پیمان قاسم‌خانی را سر این فیلم نگه‌ داشتیم. لحن فیلم را بهروز افخمی به‌وجود آورد و فیلم‌نامه‌ی عالی پیمان آن را تکمیل کرد.» بازیگر «سنت پترزبورگ» همکاری‌اش با پیمان قاسم‌خانی و خشایار الوند را این‌طور توصیف کرد: «اگر فیلم‌نامه نویسی چهارراه باشد، من رو به پایین و پیمان رو به بالا حرکت می‌کند و خشایار وسط میدان است.»تنابنده در پایان گفت که از فیلم‌های روز سینمای ایران دو فیلم «فروشنده» و «ابد و یک روز» را دوست داشته است.